بازگشت
ازدادن لقب قهرمان تا لقب حیوان
رحمت اله روان رحمت اله روان

 طوریکه تمام افغانها اګاهی دارد که در این اواخر روزنامه اانګلیسی زبان بریتا نیا(ګاردین) مضمون را تحت عنوان (افغانستان را خرها رهبری میکند) به نشر رسانده است ،درقدم اول شخصی خودم به صفت یک افغان دست اندرکاران این عمل غیری اخلاقی وبشری که خلاف تمام قونین ومقررات فرهنګی میباشد به شدت محکوم مینمایم واین را یک عامل غیری انسانی واخلا قی میدانم،لازم میدانم در هر جایکه افغانها هستند چه در داخل وچه در خارج صدای اعتراض خویش را بلند نما ید این یک وظیفی وطنی است که در برابر تجاوز ګران واشغالګران باید عملی ګردد،ګرچه میدانم که هدف اصلی تمام افغانها نه میبا شد هدف انها ی میبا شد که حکومت افغانستان را رهبری مینماید ودرراس دوایر دولتی قراردارد، ولی چیزی که قابل زکر است وان این میباشدکه این افراد و اشخاص از طرف همین کشور های خارجی بالا ی سر نوشت افغانها به زور مسلط شده است وامروز تمام مردم افغا نستان را به اسارت ګرفته است وبالای شان حکومت مینماید به تاید سخنان محترم رمضان بشردوست نماینده مردم افغانستان در پارلمان وکاندید برای ریاست جمهوری تعداد این اشخاص از ۵۰۰ نفر اضافه نه میبا شد،در بین انها شخصیت های میباشد که یک زمان ازطرف انګلیس وامریکا یی ها با القاب قهرمانان جنګ مفتخر شده اند  وانها را در اغوش ګر فته بودن،تمام امکانات قتل ،چورچپاول،تغریب وطن شان،دردادن مکاتب،تاسیسات دولتی،پل پلچک وسربند های اب وغیره برای شان مساعد ساخته بود.سلاح وتجهیزات مودرن وعصری درخدمت شان قرار داده بود وارانها پشتبانی مینمود .

امروز چه شده که بنام بد ان را یاد مینماید وبه حیوان تشبه میدهد که در بین حیونات کم عقل ترین حیوان میبا شد ،مدت ۳سال قبل محترمه ملالی جویا پارلمان افغانستان را به ګاو خانه تشبه کرده بود ان وقت تمام اعضا پارلمان در مقابل ملالی جویا دست به اعتراض زد بالاخره عضویت شان در پارلمان که اصلا حق مردم ولا یت فراه بود به تعلق اورد،امروز کجا هستند همان نما ینده ګان مردم ستم دیده افغا نستان چرا صدا خود را بلند نه می کند که بخا طر چند نفر محدود تفنګسالاران.قاچقچیان مواد مخدره،رشوت وفساد سالاران اها نت به تمام افغا نها شده است وتوهین صورت ګرفته است

چرا رسانه های داخلی وخارجی که مربوط به افغانها میبا شد خاموشی اختیار کرده است ؟،چرا برنامه تلویزیون ها ی افغانی که خارج ازکشور نشرات دارد در جهت محکومیت این اتهام اقدام نه مینماید وبه مباحثات نه می پردازد؟چرا یک تعداد اشخاص معلوم دار مانند جناب قا ضی صاحب ازلندن،جناب عظیم جان ووردګ صاحب از جرمنی در مورد این توهین با برنامه ها ذریعه تیلفون در تماس نه میشود،این ها ګوش ها ی افغانها را در اتهام بسته کردن علیه یک دیګر کر سا خته است وهمیشه به سخن های بهوده وکهنه  بر نامه ها ی تلویزیونی را اخلال مینماید،بعضی اوقات میګوید که فلانی ها وفلانی ها که به ضد امپریالیزم در افغا نستان شعار میداد چرا امروز به امپریالیزم پناه اورده است،این تیکه داران امپریا لیزم که امروز به لقب خر مفتخر شده است از شرم وخجالت خاموشی اختیار نموده است،افغا نهای وطن دوست چه قبلا وچه هم فعلا امپریالیزم را محکوم نموده است وهمیشه میګوید مر ګ به امپریا لیزم ووابسته ګان ان .

در زبان دری ما یک متل خوب است که میګوید :الوازالورنګ میګرد وهمسایه از همسایه پند ،بنا قاضی صاحب ملا مت نیست او هم از ګاردین اموخته است که چند روز قبل در بر نامه سخن عریان خطاب صا حب برا دران قزلباشان افغا نستان را مورد تو هین قرار داد وګفت حامد کرزی از قوم قزلبا شان است ،وفت که یک افغان یک قوم را توهین مینماید پس ما چه ګیله وناله از ګاردین دا شته با شم؟ولی این قاضی ناقاضی خبر از این میبا شد که مادر شاهزاده تیمورشاه ازقوم شجاع قزل باش بود واحمد شاه بابا قزلبا شان را هر وقت دوستان وبرادران نزدک خویش یاد نموده است .

محترم حسن امیری وښاغلی ویس ناصری چرا در این مورد خا موشی اختیار نموده است، بر نامه چشم انداز که ما ان را بنام بر نامه نفاق انداز بین افغا نها یاد نموده ام بجای انکه هر روز به زخم های مردم داغدار کشور نمک پاش مید هند وافغا نها را به هم به جنګ دعوت میکند با ید از غیرت افغا نی خویش در برابر ګاردین دفا ع نماید که خودشان نیز شا مل این لقب میګردد که حامی امپریالیزم میبا شد وبا عظیم جان ،قاضی نا قا ضی وشخصی بنام وردګ افتخار میکند که به امپر یا لیزم پناه اورده است ،امپریا لیزم هم خوب حق شان داد ومیدهند .بازهم محترم مسکین یار صاحب منحیث یک افغان در برنامه نګاه خویش روی این موضوع مکس نمود،معلوم است که بعضی اوقات از دهن مسکین یار صاحب جملات حقیقت وواقیعت خار ج میګردد .

،ګرچه دولت انګلیس این عمل روزنامه ګاردن را عمل شخصی ان روز نامه اعلا ن کرد ،ولی بدون کدام معذرت،ایجاب مینمود دولت انګلیس باید بعد ار معذرت خواستن از مردم افغا نستان باید اعلا ن میکرد که هدف ما اشخاص معین ومشخص در رهبری دولت جمهوری افغا نستان میبا شد که ما انها را بالای سر نوشت افغا نها مسلط سا خته ام وبخاطر اینکه اعتماد وباور مردم افغا نستان حاصل ګردد با ید به اشتباه خود اعتراف کند واضح واشکار بګوید که ما از انها پشتبا نی کرده ام دیروز قهرمان خطاب می کردم ولی امروز انها را به یک حیوان کاملا بی عقل تر در بین تمام حیوانات تشبه می کنیم مانند ریس جمهور پاکستان که بعضی اوقات اعترافات از اشتبا هات نظامیان پاکستان در حق افغا نها می نماید واعمال ګذاشته کشور ونظا میان خویش را محکوم مینما ید ..

متن دری نوشته روزنامه ګاردن بطور زیل تقدم است

The Guardian, Friday 10 July 2009

گفتن اینکه، سربازان بریتانیایی بی مؤجب در افغانستان کشته می شوند، ناسپاسی است، به ویژه برای خانواده های که بیمِ از دست دادنِ عزیزان شان بر سراسر زندگی شان سایه افگنده است. نِک کِلِگ (Nick Clegg) حق داشت خویشتن داری حزبی را کنار بگذارد و آنچه را در افغانستان جریان دارد مورد سوال قرار دهد. سزاوار نیست که باب اینزورث (Bob Ainsworth)، وزیر دفاع بریتانیا، با گفتن اینکه راهِ پیشِ رو دشوار و خطرناک خواهد بود، ادای چرچیل را در آورد و از مردم بخواهد شکیبا باشند. وظیفه دولت تعیین هدف و تدوین استراتیژی جهت تحقق آن اهداف است. بریتانیا در مورد افغانستان اهداف و استراتیژی لازم را ندارد. شمارش معکوسِ صبر و شکیبایی مردم آغاز گردیده است.

سربازان بریتانیایی در هلمند برای فراهم کردن شرایط انتخاباتِ افغانستان جان شان را ازدست میدهند. اگر معجزه ای رخ ندهد، این انتخابات آغاز حاکمیتِ چهار سالِ دیگرِ رژیم فاسد مواد مخدر به رهبری حامد کرزی خواهد بود، که همه، حتی باراک اوباما، نا امیدی شان را از این حکومت پنهان نمی کنند. حتی فرمانده ایالات متحده در دو ولایت ورودی به کابل سرخوردگی خودرا با هشدار در مورد انتخاب مجدد آقای کرزی که باعث برانگیختن واکنش خشونت بار از طرف افغان های که خواستار حکومتی هستند که مورد اعتماد شان باشد اظهار میکند. دگروال دیوید هایت (David Haight) اینطور موجز بیان کرد: "چهار سال دیگر این چرند؟".

او تنها نیست. ایالات متحده مستمر به کابل پیام می دهد که روند انتخابات را حمایت می کند نه فرد خاصی را. آقای کرزی را، کسانیکه به دلالان قدرت قبایل گفته اند که او مهره واشنگتن بود، ناراحت ساخته است. اما همچنان از پیروزی خود مطمین است و حتی در دور نخست پیروزِ میدان خواهد بود. کرزی باید از پیروزی مطمین باشد چون طرفداران خودرا در کمیسیون انتخابات گماشته است. سوال اینجاست که آیا رای دهندگان افغان به رویارویی روسای طایفه و قبیلهء خود میروند تا مانع انتخاب مجدد کرزی شوند.

اشرف غنی، وزیر مالیه پیشین که جانشینِ احتمالی کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل متحد خوانده میشد، چشم به معجزه دوخته است. اشرف غنی یکی از چهل و یک نامزد انتخابات ریاست جمهوری است؛ رقیب مبارزاتی با شهرتِ زیاد. اشرف غنی با داشتن استراتژی قابل اعتماد، نه تنها ارایه پیشنهاد ِآتش بس سه ساله با طالبان برای ختم جنگ بلکه برنامه دولت سازی افغانستان، جایگاه ممتاز دارد. او که برای پیشبرد کمپاین انتخاباتی هلیکوپتر در اختیار ندارد، از تأمین امنیت توسط نهادهای حکومتی برخوردار نیست و دسترسی محدود به رسانه ای کشور دارد، آیا می تواند با رای دهندگان ارتباط برقرار کند؟ روشن نیست که ایا آو می تواند، اگرچه تعداد نامزد های شورا های ولایتی ـ که تعداد شان به ۳۳۰۰ نفر میرسد، نشان از تعاملی حساس دارد. کاندیداهای از جمله غنی درنده ماهی نیستند، با انکه در یک مخزن پر از کوسه شنا می کنند.

این انتخابات فراتر از شخصیتهاست. تلاش های نظامی به هدر خواهد رفت اگر نیروهای ایالات متحده و بریتانیا نتوانند مردم را قانع بسازند که دست آوردهای نظامی منجر به حاکمیت بهتر خواهد شد. دست آوردهای نیروهای نظامی چیزی جز تصرف صحرای بی آب و علفی که در آن ایستاده اند نخواهد بود. و طالبان به سادگی از لوگر و وردک، که نیروهای ایالات متحده حضوردارند، غیب خواهند شدند و از غزنی سر برون می کنند.. هزینه جنگ طالبان از درآمد مواد مخدر تأمین میگردد. اگر درآمد سرانه روستایی از ۱ دالر به ۴ دالر افزایش یابد، تولید تریاک سود آوری نخواهد داشت. این فقط یک اقدام است. چگونگی امنیت، تولید خشخاش و حاکمیت درهم تنیده است.

بهتر است بپذیریم، اوضاع جاری حکایت از آن دارد که ما جنگ را می بازیم، نه تنها به دلیل آنکه طالبان انعطاف زیاد بروز میدهند، و نه اینکه مردم بی ثباتی ایکه کرزی و خانواده اش می آفرینند، می پسندند. ما جنگ را با وجود هزینه ماهانه ۲۰ میلیارد دالری عملیات نظامی نیروهای ائتلاف ـ بعد از هشت سال جنگ دردناک و خونین ـ به علت عدم استراتیژی سیاسی برای رسیدن به اهداف اعلان شده می بازیم. افغانستان تنها کشوری نیست که حکومت آن ناکام میگردد. حکومت های متواتر بریتانیا در ابتذال غرق هستند نیروهایش را قربانی می کند.

متن انګلیسی بطور زیل مطالعه نما ید

Afghanistan: Led by donkeys

Comments (67)

The Guardian, Friday 10 July 2009

Article history

It is harsh to claim that British soldiers are dying needlessly in Afghanistan, particularly on those families whose lives are scarred permanently by their loss. But Nick Clegg was right yesterday to break the cross-party consensus by questioning out loud what is going on there.. It is not good enough for the defence secretary, Bob Ainsworth, to strike Churchillian tones by saying the way forward will be hard and dangerous, and then plead for public forbearance. The business of government is to set a goal and provide a strategy for getting there. In Afghanistan we have neither. And the British public's tolerance is running on a timer.

British soldiers are notionally dying to allow a national election to take place in Helmand. Unless miracles happen, this poll will usher in four more years of a corrupt narco-regime whose leader, Hamid Karzai, is the not-so-private despair of everyone from Barack Obama downwards. Even the US commander in charge of two provinces on Kabul's doorstep voices his frustration by warning in this newspaper today that Mr Karzai's re-election could trigger a violent backlash from Afghans yearning for a government they can trust. Colonel David Haight put it pithily: "Four more years of this crap?"

He is not alone. The US has been sending Kabul a stream of messages that it supports the process, not the man. Mr Karzai, who told tribal power brokers that he was Washington's man, is perturbed by this. But he continues to be confident of victory, even an outright one in the first round. He should be, because he has placed his loyalists in the election commission. The only question is whether the Afghan voters are so fed up with this that they will defy their clan elders and vote him out.

Ashraf Ghani, a former finance minister who was at one point touted as a possible replacement for Kofi Annan as UN secretary general, is counting on that happening. He is one of 41 candidates for the presidential poll, but the most prominent challenger. He stands out for having a credible strategy, not only for ending the war with the Taliban by offering a three-year ceasefire, but also for rebuilding the Afghan state. As he sets out on the campaign trail, he has no helicopter, no state protection and scant access to the Afghan media. Can he web-2.0 his way to the Afghan voter? It is not obvious that he can, even though the sheer number of candidates for provincial councils - there are 3,300 of them - suggests an engagement that is still alive. Still, candidates such as Mr Ghani are non-predatory fish, and they are swimming in a tank full of sharks.

This election is about more than personalities. Unless the US and British troops can convince the population that better governance will come in the wake of their advance, the military effort will have been wasted. The troops will be "holding" nothing more than the scrubland on which they are standing. And the Taliban will simply disappear from Logar and Wardak, where the US troops currently are, to pop up in Ghazni, where they are not. The war the Taliban are fighting is backed by drug money. If rural per-capita incomes increased from $1 to $4 a day, opium production would become unprofitable. This is only one measure of how security, poppy production and governance are inextricably linked.

Let us all be clear. As things stand, we are losing this war, not just because the Taliban show more resilience, nor simply because people like Mr Karzai and his family thrive off the instability their rule creates. We are losing because a coalition spending $20bn a month on military operations has - after eight painful and bloody years - no political strategy for reaching its stated goals. Afghanistan is not the only country whose government is failing. Successive British governments that mouth platitudes about the sacrifice their troops make fail them time and time again.

 بر داشت ما از نوشته چنین مضمون ونشر ان در یک روز نامه با اعتبار کشور انګلستان که به تعداد۰ ۹۰۰ سر بازان شان مصروف مبارزه علیه تروریزم در افغا نستان میبا شد واز سال ۲۰۰۱ تا امروز به تعداد ۱۸۴ نفر خویش را از دست داده است ودراین اواخر در یک هفته به تعداد ۱۵ نفر خویش در جنګ هلمند از دست داد،دولت انګلیس تحت فشار جدی مردم خویش قرار ګرفته است بخا طر عقدی که از جنګ در هلمند درمقابل طالبان دارد دست به چنین نوشته های توهین امیز می زند من مطلب خویش را با زکر این شعر زیبا پښتو به پایان می رسانم.

لا یی تر اوسه ماغزه برقرار نه دی---- چا چی وهلی دافغان سره سر په سنګ دې . وسلام

 


July 16th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات